Ο ασπρόμαυρος ελληνικός κινηματογράφος παραμένει ακόμα και σήμερα πηγή ευχαρίστησης για τους τηλεθεατές και δεν θέλει και πολύ ανάλυση για να καταλάβεις γιατί συμβαίνει αυτό. Όταν έχεις σιχαθεί τα αιματοκυλίσματα, την πληθώρα σεξουαλικών σκηνών, τις ταινίες κενές νοήματος ή στον αντίποδα τις ταινίες με πολύ βαθιά (σχεδόν ακαταλαβίστικα) νοήματα, στρέφεσαι σε μια παλιά καλή ελληνική ταινία για να χαλαρώσεις, να γελάσεις, αλλά και να προβληματιστείς χωρίς να πονοκεφαλιάσεις. Προσωπικά δεν τις έχω βαρεθεί ακόμα, μου δίνουν την παρηγοριά ενός καλού βιβλίου που το έχεις χιλιοδιαβάσει αλλά στα δύσκολα πάλι αυτό θα πιάσεις.
Για να αλλάξουμε εντελώς το κλίμα του προηγούμενου ποστ, η Νέα Δημοκρατία παρουσίασε το καινούριο της προεκλογικό σποτ με πρωταγωνιστή τον Αντώνη Σαμαρά και τον μικρό Νικόλα. Σε ένα ρεσιτάλ ερμηνείας ο Σαμαράς φορώντας καμπαρντίνα, πλησιάζει τα παιδιά στο πάρκο και αντί να τους προσφέρει τουλάχιστον καμια καραμελίτσα, τους αρπάζει τη μπάλα. 
Ευτυχισμένο το 2015!Το γράφω και δεν το πιστεύω. Έτσι ανοιγόκλεισα τα μάτια μου και τσουπ!Πάει ο παλιός ο χρόνος! Και μόλις είχα αρχίσει να συνηθίζω το 2014. Φαντάζομαι οι περισσότεροι αυτή τη στιγμή βρίσκονται στη μεταβατική φάση απο τα hangovers στα new year's resolutions. Είναι η ιδανικότερη περίοδος του χρόνου για λίστες δηλαδή! Θα κάνω αυτό, θα κάνω εκείνο, θα βάλω αυτό το στόχο, αυτό το πρόγραμμα.